تعطلیلات نوروزی فرصتی برای بازبینی اهداف

سالها عمر مان مثل سرعت اَبر می گذرد و باز عید فرا رسید و یک بهار دیگر هم فرا رسید ، یک سال نو همه ما یک سال دیگر به عمرمان افزوده شد. روزهای عادی سال آنقدر مشغله و دغدغه کارهای روزمره را داریم که فرصتی برای نشستن و فکر کردن و کنترل درستی راهی که می رویم ، نیست . هرروز یک اتفاق ، هرهفته یک موضوع ، هر ماه یک حادثه همه فکر و ذهنمان را آنچنان به خود مشغول می کند که زمانی برای اندیشیدن به خودمان باقی نمی گذارد. خانواده ، مشکلات ریز و درشت معیشتی ، وام ها، بیماری ها، و... همه اینها اتفاقاتی هستند که دست به دست هم می دهند تا فروردین بی آنکه حس کنیم به تیرماه وپس از آن مهرو دی و اسفند برسد و ما دوباره خودمان را در آستانه آغازی دیگر ببینیم . خدا کند دست کم این فرصت های تعطیلات نوروزی ، تبدیل به زمانی برای اندیشیدن شود تا بدانیم در سفری که آغاز کرده ایم ، چقدر پیش آمده ایم ، تا چه حد در مسیر درست هستیم و چشم انداز مقصدمان کجاست .بخواهیم یا نخواهیم ، همه ما سوار بر قطار زمان در حال حرکتیم هرقطاری به سوی مقصدی می رود ، هزاران هزار قطار در مسیر های گوناگون زندگی در حال حرکتند وما نیز به انتخاب خودمان یا به توصیه دیگران و یا بدتراز آن از سر بی انتخابی سوار قطاری شده ایم و در حال حرکتیم . هر سال ، یک ایستگاه است که عده ای در آن از قطار پیاده می شوند و عده ای دیگر سوار قطار همچنان تا قیامت حرکت می کند . از روی همقطاری های مان هم می توانیم بفهمیم چگوته مقصدی را انتخاب    کرده ایم .. مَثَل زندگی مَثَل مسیری است که هم مقصدش را و هم نحوه رسیدن به آن را خود مان باید تعیین کنیم . البته در این راه دست تقدیر و قضا و قدر الهی هم تعیین کننده است .

 اما به قول مولانا :

  اینکه گویی این کنم یا آن کنم - خود دلیل اختیار است ای صنم       

 روزها فکر من این است و همه شب سخنم   - که چرا غافل از احوال دل خویشتنم     

 زکجا آمده ام و آمدنم بهره چه بود – به کجا می روم آخر ننمایی وطنم